I Cry When I Laugh

Ta dziewczyna jednocześnie ma "to coś" i "tego czegoś" jej brakuje. W pierwszym przypadku chodzi o to, że "I Cry When I Laugh" słucha się wyjątkowo dobrze. Głos Angielka ma fajny, a proponowany przez nią zestaw jest różnorodny. Glynne chętnie czerpie z patentów klubowej sceny lat 90. (housowe beaty, fortepianowe świdrowanie), ale nie boi się też soulowych wycieczek. Pojawiają się elementy funku, współczesnego R&B, a nawet nieco rozbujanych reggae rytmów. Lubi smyki, klaskanie i chórki. Czasem przypomina Emeli Sandé (nie tylko w piosence, w której się pojawia koleżanka, czyli "Saddest Vanilla") a czasem Justina Timberlake'a bądź Eda Sheerana udającego Timberlake'a ("It Ain't Right"). Zdarza jej się nawet próbować sił w środowisku iście prince'owych syntezatorów ("You Can Find Me"). "Real Love" z udziałem zaprzyjaźnionych Clean Bandit to skoczny, festiwalowy hit z dominacją wysokich tonów, a "Don't Be So Hard on Yourself" każdego smutasa porwie do tańca. Oczywiście nie brakuje idealnych do romantycznych komedii ballad. 25-latka ma "to coś", co sprawia, że seans z jej muzyką jest całkiem przyjemny.
Wydaje się, że wszystko jest OK. Z tym, że powyższe cechy jednocześnie, paradoksalnie, są też wadami "I Cry When I Laugh". Głos Jess niczym nadzwyczajnym się nie wyróżnia, po prostu jest fajny. Dziewczyna garściami czerpie z popularnych, a wręcz oklepanych motywów z lat 90., nie dodając wiele od siebie, co najwyżej pożyczając co nieco od Prince'a i Timberlake'a. Jednocześnie proponuje tak eklektyczny zestaw, że trudno ustalić, kim Glynne naprawdę jest... czy bardziej chciałaby być Ellą Eyre, Jessie Ware czy może raczej Katy B. Piosenki pewnie sprawdzą się na imprezach, może nawet w reklamach, ale po jakimś czasie ulecą w niepamięć.

Jess Glynne ma zadatki na sezonową gwiazdkę. Jej debiut skutecznie może przedłużyć wakacje, a komercyjne stacje na pewno znajdą coś do bieżącej ramówki. Niestety artystce brakuje "tego czegoś", byśmy z wypiekami oczekiwali na ciąg dalszy jej kariery.

This girl also has "something" and "that thing," her missing. In the first case, the point is that "I Cry When I Laugh" listen exceptionally well. The Englishwoman's voice is cool and proposed its package is diverse. Glynne willingly draws from the club scene patents 90s (housowe beats, piano Drilling of), but not afraid to soulful excursions. There are elements of funk, contemporary R & B and even a little rozbujanych reggae rhythms. He likes switch was clapping and vocals. Sometimes, like Emeli Sandé (not just in the song, which appears colleague, or "Saddest Vanilla") and sometimes Justin Timberlake or Ed Sheer pretending Timberlake ("It Is not Right"). Sometimes she even try forces in the environment truly prince'owych synthesizers ("You Can Find Me"). "Real Love" starring friendly Clean Bandit is a lively, festival hit the dominance of treble, and "Do not Be So Hard on Yourself" sad act will attract everyone to dance. Of course, no shortage of romantic comedies are ideal for ballads. 25-year-old has "something" that makes the showing of her music is quite enjoyable.
It seems that everything is OK. Except that these characteristics at the same time, paradoxically, there are also disadvantages "I Cry When I Laugh". Jess unremarkable voice stands out, it's just cool. Girl handfuls draws from popular, indeed trite themes from the 90s, without adding a lot from each other, at most, borrowing a bit from Prince and Timberlake. At the same time proposing such an eclectic mix that is difficult to determine who Glynne really is ... or more would be Ella Eyre, Jessie Ware or rather Katy B songs probably prove themselves at parties, perhaps even in commercials, but after a while blown away in oblivion.

Jess Glynne has the makings of a seasonal star. Her debut can effectively extend the holiday, and commercial stations will definitely find something to current events. Unfortunately, the artist missing "that something" we of pastries awaited the continuation of her career.